نوشته شده در یکشنبه بیست و ششم
اردیبهشت 1389 ساعت 11:6 شماره پست: 138
شعری از سیمین بهبهانی، شاعر آزاده
ایران در سوگ پنج جوان شهید
با یاد
شهیدان راه آزادی: شيرين علم هولي، فرزاد كمانگر، علي حيدريان، فرهاد وكيلي، و
مهدي اسلاميان
بگو چگونه بنویسم یکی نه، پنج تن
بودند
نه پنج،
بلکه پنجاهان به خاطرات من بودند
بگو چگونه
بنویسم که دار از درخت آمد
درخت آن
درختانی که خود تبر شکن بودند
*
بگو چگونه
بنویسم که چوب دارها روزی
فشرده پای
آزادی به فرق هر چمن بودند
*
نسیم در
درختستان به شاخه ها چو می پیوست
پیام هاش
دست افشان به سوی مرد و زن بودند
*
کنون سری
به هر داری شکسته گردنی دارد
که روز و
روزگارانی یلان تهمتن بودند
*
چه پای در
هوا مانده چه لال و بی صدا مانده
معطل اند
این سرها که دفتری سخن بودند
*
مگر ببارد
از ابری بر این جنازه ها اشکی
که مادران
جدا مانده ز پاره های تن بودند
*
ز داوران
بی ایمان چه جای شکوه ام کاینان
نه
خصم ظلم و ظلمت ها که خصم ذوالمنن بودند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر