نوشته شده در چهارشنبه
نوزدهم اسفند 1388 ساعت 19:19 شماره پست: 128
شركت
گسترده زنان در اعتراضات وسیع مردم بعداز انتخابات ریاست جمهوری در ایران از سوی
بیشتر كارشناسان و ناظران مسائل سیاسی و بین المللی مورد توجه ویژه قرار گرفته
است، هر چند این اولین باری نیست كه زنان در تظاهراتها نقش بسزای ایفا می‌كنند.
شركت
گسترده زنان در اعتراضات وسیع مردم بعداز انتخابات ریاست جمهوری در ایران از سوی
بیشتر كارشناسان و ناظران مسائل سیاسی و بین المللی مورد توجه
ویژه قرار گرفته است، هر چند این اولین باری نیست كه زنان در تظاهراتها نقش
بسزای ایفا می‌كنند. در انقلاب خلقهای ایران در سال 57 زنان نیز در برابر سرنوشت
كشورشان بی‌تفاوت نبودند و با آ‌مدن به خیابانها صدای آ‌زادیخواهی خود را بلند
نمودند.
اما اگر حضور
این بار زنان را با سال 57 مقایسه نمائیم باید بگوئیم كه تفاوت بسیاری را می‌توان
مشاهده كرد. صحنه به قتل رسیدن دختر دانشجوی 26ساله به نام ندا آ‌قا سلطان
در اعتراضات پس از انتخابات ریاست جمهوری، ضرب و شتم دختران و زنان به دست
نیروهای سركوبگر جمهوری اسلامی و دهها صحنه دیگر نشان از حضور وسیع زنان در
مبارزه علیه استبداد دارد، تمام این صحنه‌ها به نماد مقاومت زنان ایران تبدیل
گشته و هیچ كس نمی‌تواند نقش تأثیرگـذار زنان را در جنبش مردمی ایران نادیده
بگیرد.
اگر امروز
بحث اراده زنان یا خواستهای آ‌نان در جامعه به میان آ‌مده‌است و یا تا اندازه‌ای
اراده‌ی برابرخواهی و یكسان خواهی در جامعه خودنمائی می‌كند، نشانه‌ی وجود
یك جنبش تأثیرگـذار زنان است كه در چند سال گـذشته و به ویژه در سالهای اخیر
حاكمیت رژیم سركوبگر جمهوری اسلامی در صحنه سیاسی ایران خود را نشان داده‌است.
مطمئناً
بعد از به ثمر رسیدن این جنبش و به قدرت رسیدن هر حكومتی، زنان برای یك بار
دیگر حاضر نخواهند شد قوانینی را بپـذیرند كه آ‌نها را به عنوان شهروند درجه
دو قلمداد می‌كند. زنان برای اینكه این بار خواستهایشان نادیده گرفته نشود با
آ‌گاهی و تجربه‌ی بیشتری در اعتراضات سراسری ایران شركت خواهند نمود. زیرا
هوشیاری زنان تنها سلاح آ‌نان برای تحقق حقوقشان است.
جنبش
سراسری اینبار مردم ایران با سال 57 تفاوتهای زیادی دارد، درجریان انقلاب 57،
خلقهای ایران، تنها در فكر سرنگونی رژیم شاه بودند و به آ‌ینده انقلاب
نیندیشیده بودند.
اما جنبش
اینبار براساس دمكراسی‌خواهی و حفظ حقوق هموطنان قدم برمی‌دارد و خواستهای خودرا
می‌شناسند. و اما اگر زنان جنبش خودرا دارند به این معنی نیست كه خودرا از این
جنبش جدا نمایند، زنان 30سال مبارزه برعلیه استبداد و سركوب و بی‌عدالتی را در
كارنامه خود دارند.
همه
ناظرین سیاسی و جامعه بین المللی و حتی خود رژیم جمهوری اسلامی می این را
می‌دانند كه اعتراضات زنان ایران به اعتراضات بعد از انتخابات ریاست جمهوری
برنمی گردد. زمانی كه زنان از خواستهای خود سخن می گفتند، موسوی و كروبی و
شماری از هواداران فعلی آ‌نان نیز در برابر خواستهای مشروع زنان چشم و گوش خود
را بسته بودند. زنان ایران سالهاست به اتهام اقدام علیه امنیت ملی بازداشت و
زندانی می شوند و از سوی سركوبگران مورد ضرب و شتم و بی‌احترامی قرار می‌گیرند.
امروز
زنان ایران با كوله‌باری از تجربه در اعتراضات چد حكومتی همراه با اقشار مختلف
جامعه ایران شركت می‌كنند و تأثیرات ویژه خود را در این اعترازات دارا می‌باشند.
نمونه
این تأثیرات مادران عزادار هستند، آ‌نان بدنبال كشته شدن و یا دستگیری
فرزندانشان سكوت نكردند و عزاداریها و مراسمات آ‌نها نیز به سوژه و مكانی برای
رسوائی بیشتر جمهوری اسلامی بدل گشته است.
آ‌نان به
تمام جهان می‌گویند كه چرا فرزندان آ‌نان زندانی و یا كشته شده‌اند و این نیز
نشانه دیگری از تجربه مبارزه جنبش زنان است كه هر روز به شیوه‌ای خود را
نشان می‌دهد.
اگر جامعه
ایران امروز به نقش زنان در مبارزه دمكراسی‌خواهی خود افتخار می‌كند، نتیجه
فعالیت خستگی ناپـذیر زنان در سالهای گذشته است، آ‌نان هر چند از سوی حكومت سركوبگر
جمهوری اسلامی مورد بی‌احترام و ضرب و شتم قرار گرفته‌اند اما با مطرح ساختن
خواستهای برابری‌خواهی مسئله زنان را به یكی از مسائل مهم روز جامعه ایران
تبدیل كرده‌اند، به همین دلیل هیچ حكومتی درآ‌ینده ایران نمی‌تواند خواستهای
مشروع زنان را نادیده بگیرد.
ن:كویستان
فتوحی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر