نوشته شده در چهارشنبه سوم
فروردین 1390 ساعت 10:22 شماره پست: 167
8 مارس
روز جهانی زنان، یادآور مبارزات حق‌طلبانەی زنان جهان در راستای تغییر شرایط
ناعادلانەی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است. 8 مارس روزی است كە زنان بە حاكمیت و
نظام سیاسی كشورهایشان اعلام میكنند كە معیار آزادی جامعی، آزادی زنان است. بە
نظام مردسالار جامعە اعلام میكنند كە تا تحقق مطالباتمان كە همانا آزادی و برابری
است، دست از مبارزە برنخواهیم داشت.
امسال در حالی مبارزات و مقاومتهای زنان جهان را ارج مینهیم كە تاكنون در بسیاری از كشورهای جهان، یكسانی زن و مرد تحقق نیافتە است. دربسیاری از كشورها قوانین تبعیض‌آمیز حكمفرماست. فقر، بىسوادی، عدم دسترسی بە امكانات بهداشتی و ستم جنسی، زندگی میلیونها زن را بە تباهی كشاندە است.
امسال در حالی مبارزات و مقاومتهای زنان جهان را ارج مینهیم كە تاكنون در بسیاری از كشورهای جهان، یكسانی زن و مرد تحقق نیافتە است. دربسیاری از كشورها قوانین تبعیض‌آمیز حكمفرماست. فقر، بىسوادی، عدم دسترسی بە امكانات بهداشتی و ستم جنسی، زندگی میلیونها زن را بە تباهی كشاندە است.
8 مارس
امسال شرایطی ویژە دارد. در كشورهای خاورمیانە، سلسلە انقلاب ضد دیكتاتوری آغاز
گردیدە و مردم علیە ستم و ناعدالتی بپاخاسته‌اند و خواستار محو سایەهای سنگین
دیكتاتوری شدەاند. جهان شاهد خیزش مردم تونس و مصر بود كە كاخهای دیكتاتوری را
سرنگون كردند و حاكمان دیكتاتور دیگر كشورها را هراسان كردند.
خبر آزادی هر كشور و هر انسانی از یوغ ظلم و دیكتاتوری برای آنهایی كە بە آزادی و هر نیك‌بختی انسان اعتقاد دارند، شادی‌آفرین و افتخارآمیز است و بدون تردید برای دیكتاتورها و ستمگران همچون كابوسی است خواب و آرامشان را آشفتە میسازد.
من نیز همچون اكثر زنان و مردان آزادیخواە از سقوط این دیكتاتورها و شادی و رهایی مردم از دست آنها امیدوار و شاد شدم. ولی سؤالی هموارە مرا مىآزارد و آن این است كە زنان این كشورها كە شجاعانە در صفوف مبارزان علیە دیكتاتوری قرار گرفتەاند چە سرنوشتی در انتظارشان است؟ بویژە كە اسلامگرایان تندرو در این كشورها نفوذ و تأثیر دارند و تلاش دارند این فرصت را بە نفع خود رقم زنند. آیا زنان این كشورها بە همان سرنوشتی دچار نخواهند شد كە زنان ایران پس از انقلاب 1357 بدان دچار گردیدند؟ ولی آنچە از نگرانیم میكاهد این است كە مردم در این كشورها، تجربەی ایرانیان در سال 1357 را بیاد دارند و این اشتباە را مرتكب نخواهند شد كە بە امید آزادی و بدون هیچ شناختی بە حامیتی رأی دهند كە تحت نام اسلام و با ادعای دادپروری و... احساسات مذهبی مردم را در راستای اهداف خود بكار گرفتە و سپس حاكمیتی دیكتاتور و ستمگر و ناقض حقوق مشروع انسانی بنیان نهند.
تجربەی ایران بایستی مدنظر مردم این كشورها قرار گیرد و بویژە زنان هرگونە حاكمیت مذهبی را رد نمایند. مردم آگاە و هشیار این كشورها و بویژە زنان دریافتەاند كە آزادی برای حقوقشان با معیارها و استانداردهای جهانی حقوق بشر تحت لوای حكومتی مذهبی تحقق نخواهد یافت. اگر زنی برخلاف آن بیندیشد بدون تردید باید از حقوق برابر خود با مردان چشم‌پوشی كند.
شرایط زنان در ایران
امروزە یكی از كشورهایی كە زنان در آن شرایط نامناسب سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قرار دارند، ایران میباشد. در رژیم جمهوری اسلامی زنان بطور سیستماتیك و مداوم، حقوقشان نقض میشود و بە طرزی غیرانسانی با خشونت و تحقیر و ستم و ناعدالتی مواجهند. آزادیخواهان و فعالین زن تنها بە جرم تلاش برای تحقق جهانی آزاد و دادپرور بە زندانها انداختە شدە و احكام ناروا و غیرانسانی بر آنان تحمیل میگردد.
ولی زنان ایران با مبارزات طولانی و متداوم خود در راستای حق‌طلبی و مقاومت در برابر حكام مرتجع، دستاوردهای ارزشمندی را كسب نمودە و قوانین و فرهنگ مردسالار نتوانستەاند فرایند گسترش و تعمیق این دستاوردها را خدشەدار نمایند. 32 سال است زنان ایران در خیابانها، در اماكن عمومی، در دانشگاهها و مدارس و... مورد تحقیر و بی‌مهری قرار میگیرند. 32 سال است جمهوری اسلامی در راستای تحكیم پایەهای حاكمیت خود، محدودیتها و تبعیضهای جنسی اعمال میكند. ولی زنان ایران زیر بار نرفتە و با رژیم بە مقابلە و مواجهە پرداختەاند. البتە این مقابل از همان اوایل پیروزی انقلاب كە با نافرمانی و رد حجاب اجباری كە توسط خمینی صادر شد، آغاز گردیدە است و تاكنون نیز بطور آگاهانە ادامە دارد. امروزە شاهدیم زنان با كسب تجارب مبارزاتی خود در صفوف مقدم حركات اعتراضی قرار میگیرند. البتە بسیار پیش از ظهور جنبشی كە بنام جنبش سبز نامگذاری شد. جنبش زنان بعنوان جنبش اجتماعی وجود داشتە است و اكنون نیز بخش بزرگی از جنبش آزادیخواهی در ایران را تشكیل میدهد. نمیتوان نقش چشمگیر زنان در تظاهراتها و حركات اعتراضی را نادیدە گرفت. حضور چشمگیر و شجاعانەی زنان در حركات اعتراضی اخیر بیانگر آن است كە جمهوری اسلامی طی 32 سال با بكارگیری موانعی كە رژیم برای زنان و مردان ایجاد كردە است زنان و مردان با همدلی و اتحاد در راستای محو دیكتاتوری و تحقق آزادی و دمكراسی در خیابانها با صدای بلند فریاد «مرگ بر دیكتاتوری» سر میدهند.
اگر اكنون مىبینیم كە اكثر اقشار و طبقات جامعەی ایران بە حضور زنان در صفوف معترضین افتخار میكنند، اگر امروز شهادت زنی بە نماد و سمبل مقاومت مبارزات آزادیخواهی بدل گردیدە، حاصل مبارزات مدنی دهها سالەی زنان علیە نابرابری در عرصەهای گوناگون میباشد. زنان با تجارب فراوان مبارزاتی حق‌طلبی در این اعتراضات حضور دارند. بدون تردید این مشاركتها در تحقق حقوق زنان در ایران آتی تأثیر خواهد گذاشت. از فعالین زنان در ایران انتظار میرود در تداوم مبارزات حق‌طلبانەی خود با ارائەی برنامەای شفاف در اعتراضات مدنی مشاركت نمایند.
حضور و مشاركت شجاعانەی زنان در این اعتراضات و تجربەی طولانی مبارزات مدنی علیە دیكتاتوری و مردسالاری و هزینەهایی كە در این راە پرداخت كردەاند، از هم اكنون شكاف در دیوار مردسالاری در ایران آتی را نوید میدهد و عملا جنبش جاری در ایران را تقویت خواهد بخشید.
امسال در هشتم مارس پژواك پیام برابری‌طلبی زنان ایران توآمان با شعارها و فریادهای جنبش سرایری مردم علیە دیكتاتوری و استبداد جمهوری اسلامی، رساتر از همیشە خواهد رسید. اكنون 32 سال پس از سركار آمدن این رژیم، همگان راهی را در پیش گیرند كە زنان در پیش گرفتند كە همان حذف دیكتاتوری مذهبی و مردسالاری جمهوری اسلامی میباشد.
خبر آزادی هر كشور و هر انسانی از یوغ ظلم و دیكتاتوری برای آنهایی كە بە آزادی و هر نیك‌بختی انسان اعتقاد دارند، شادی‌آفرین و افتخارآمیز است و بدون تردید برای دیكتاتورها و ستمگران همچون كابوسی است خواب و آرامشان را آشفتە میسازد.
من نیز همچون اكثر زنان و مردان آزادیخواە از سقوط این دیكتاتورها و شادی و رهایی مردم از دست آنها امیدوار و شاد شدم. ولی سؤالی هموارە مرا مىآزارد و آن این است كە زنان این كشورها كە شجاعانە در صفوف مبارزان علیە دیكتاتوری قرار گرفتەاند چە سرنوشتی در انتظارشان است؟ بویژە كە اسلامگرایان تندرو در این كشورها نفوذ و تأثیر دارند و تلاش دارند این فرصت را بە نفع خود رقم زنند. آیا زنان این كشورها بە همان سرنوشتی دچار نخواهند شد كە زنان ایران پس از انقلاب 1357 بدان دچار گردیدند؟ ولی آنچە از نگرانیم میكاهد این است كە مردم در این كشورها، تجربەی ایرانیان در سال 1357 را بیاد دارند و این اشتباە را مرتكب نخواهند شد كە بە امید آزادی و بدون هیچ شناختی بە حامیتی رأی دهند كە تحت نام اسلام و با ادعای دادپروری و... احساسات مذهبی مردم را در راستای اهداف خود بكار گرفتە و سپس حاكمیتی دیكتاتور و ستمگر و ناقض حقوق مشروع انسانی بنیان نهند.
تجربەی ایران بایستی مدنظر مردم این كشورها قرار گیرد و بویژە زنان هرگونە حاكمیت مذهبی را رد نمایند. مردم آگاە و هشیار این كشورها و بویژە زنان دریافتەاند كە آزادی برای حقوقشان با معیارها و استانداردهای جهانی حقوق بشر تحت لوای حكومتی مذهبی تحقق نخواهد یافت. اگر زنی برخلاف آن بیندیشد بدون تردید باید از حقوق برابر خود با مردان چشم‌پوشی كند.
شرایط زنان در ایران
امروزە یكی از كشورهایی كە زنان در آن شرایط نامناسب سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قرار دارند، ایران میباشد. در رژیم جمهوری اسلامی زنان بطور سیستماتیك و مداوم، حقوقشان نقض میشود و بە طرزی غیرانسانی با خشونت و تحقیر و ستم و ناعدالتی مواجهند. آزادیخواهان و فعالین زن تنها بە جرم تلاش برای تحقق جهانی آزاد و دادپرور بە زندانها انداختە شدە و احكام ناروا و غیرانسانی بر آنان تحمیل میگردد.
ولی زنان ایران با مبارزات طولانی و متداوم خود در راستای حق‌طلبی و مقاومت در برابر حكام مرتجع، دستاوردهای ارزشمندی را كسب نمودە و قوانین و فرهنگ مردسالار نتوانستەاند فرایند گسترش و تعمیق این دستاوردها را خدشەدار نمایند. 32 سال است زنان ایران در خیابانها، در اماكن عمومی، در دانشگاهها و مدارس و... مورد تحقیر و بی‌مهری قرار میگیرند. 32 سال است جمهوری اسلامی در راستای تحكیم پایەهای حاكمیت خود، محدودیتها و تبعیضهای جنسی اعمال میكند. ولی زنان ایران زیر بار نرفتە و با رژیم بە مقابلە و مواجهە پرداختەاند. البتە این مقابل از همان اوایل پیروزی انقلاب كە با نافرمانی و رد حجاب اجباری كە توسط خمینی صادر شد، آغاز گردیدە است و تاكنون نیز بطور آگاهانە ادامە دارد. امروزە شاهدیم زنان با كسب تجارب مبارزاتی خود در صفوف مقدم حركات اعتراضی قرار میگیرند. البتە بسیار پیش از ظهور جنبشی كە بنام جنبش سبز نامگذاری شد. جنبش زنان بعنوان جنبش اجتماعی وجود داشتە است و اكنون نیز بخش بزرگی از جنبش آزادیخواهی در ایران را تشكیل میدهد. نمیتوان نقش چشمگیر زنان در تظاهراتها و حركات اعتراضی را نادیدە گرفت. حضور چشمگیر و شجاعانەی زنان در حركات اعتراضی اخیر بیانگر آن است كە جمهوری اسلامی طی 32 سال با بكارگیری موانعی كە رژیم برای زنان و مردان ایجاد كردە است زنان و مردان با همدلی و اتحاد در راستای محو دیكتاتوری و تحقق آزادی و دمكراسی در خیابانها با صدای بلند فریاد «مرگ بر دیكتاتوری» سر میدهند.
اگر اكنون مىبینیم كە اكثر اقشار و طبقات جامعەی ایران بە حضور زنان در صفوف معترضین افتخار میكنند، اگر امروز شهادت زنی بە نماد و سمبل مقاومت مبارزات آزادیخواهی بدل گردیدە، حاصل مبارزات مدنی دهها سالەی زنان علیە نابرابری در عرصەهای گوناگون میباشد. زنان با تجارب فراوان مبارزاتی حق‌طلبی در این اعتراضات حضور دارند. بدون تردید این مشاركتها در تحقق حقوق زنان در ایران آتی تأثیر خواهد گذاشت. از فعالین زنان در ایران انتظار میرود در تداوم مبارزات حق‌طلبانەی خود با ارائەی برنامەای شفاف در اعتراضات مدنی مشاركت نمایند.
حضور و مشاركت شجاعانەی زنان در این اعتراضات و تجربەی طولانی مبارزات مدنی علیە دیكتاتوری و مردسالاری و هزینەهایی كە در این راە پرداخت كردەاند، از هم اكنون شكاف در دیوار مردسالاری در ایران آتی را نوید میدهد و عملا جنبش جاری در ایران را تقویت خواهد بخشید.
امسال در هشتم مارس پژواك پیام برابری‌طلبی زنان ایران توآمان با شعارها و فریادهای جنبش سرایری مردم علیە دیكتاتوری و استبداد جمهوری اسلامی، رساتر از همیشە خواهد رسید. اكنون 32 سال پس از سركار آمدن این رژیم، همگان راهی را در پیش گیرند كە زنان در پیش گرفتند كە همان حذف دیكتاتوری مذهبی و مردسالاری جمهوری اسلامی میباشد.
کوێستان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر