۱۳۹۲ فروردین ۲۶, دوشنبه

شكنجە، عملی سهمناك علیە بشریت

نوشته شده در یکشنبه بیستم تیر 1389 ساعت 9:38 شماره پست: 151
26 ژوئن روز جهانی حمایت از قربانیان شكنجە است. در ماە دسامبر سال 1984 پیمان منع شكنجە تصویب و 14 سال بعد در سال 1996 بە مرحلەی اجرا درآمد.
شكنجە عملی برای ترویج ارعاب و ترس در جامعە است كە برای سركوب مخالفان و نیروهای اپوزیسیون بكار گرفتە می شود.
 

 ژوئن روز جهانی حمایت از قربانیان شكنجە است. در ماە دسامبر سال 1984 پیمان منع شكنجە تصویب و 14 سال بعد در سال 1996 بە مرحلەی اجرا درآمد.
شكنجە عملی برای ترویج ارعاب و ترس در جامعە است كە برای سركوب مخالفان و نیروهای اپوزیسیون بكار گرفتە می شود. این حربە از سوی كسانی بكار بستە می شود كە قصد انحصار یك جانبەی قدرت را دارند و انتظار دارند كە مردم گوش بە فرمان و فرمانبردار آنها باشند. شكنجە بدترین نوع خشونت است، چون قربانی در این نوع خشونت توانایی دفاع از خویش را ندارد.
علیرغم ممنوعیت این عمل ضدانسانی و مغایر با حقوق بشر از سوی سازمان ملل متحد و تعهد اكثر دولتها بە پیمان ضدشكنجە، اما هم اكنون نیز از سوی بسیاری از دولتها و رژیمهای مختلف، حتی آنهایی كە این پیمان را امضا كردەاند، شكنجە و آزار و اذیت انسانها همچنان ادامە دارد. یكی از رژیمهای مستبدی كە بە اعمال شكنجە و شكنجەگری معروف است، جمهوری اسلامی ایران است. این رژیم تا بە امروز كنوانسیون ضدشكنجە را بە رسمیت نشناختە و در نهایت بیشرمی بەعنوان بخشی از قوانین شرع بە مجازات شكنجە مینگرد و آنرا بە مرحلەی اجرا درمى آورد. در سال 2002، طرحی بە مجلس پیشنهاد شد كە میتوانست راە را برای تصویب كنوانسیون ضدشكنجەی سازمان ملل متحد از سوی مجلس شورای اسلامی هموار نماید، اما شورای نگهبان جمهوری اسلامی این طرح را مخالف با اصول و شئونات اسلامی قلمداد نمود و از تصویب آن جلوگیری بعمل آورد.
از ابتدای حیات این رژیم توتالیتر، جهانیان شاهد نقض حقوق زندانیان در ایران بودەاند، بەویژە بسیاری از زندانیان سیاسی پس از آزادیشان از زندان، وضعیت زندانهای ایران را مطرح نمودە و بیان كردەاند كە زندانبانان و شكنجەگران مزدور رژیم آخوندی برای اعتراف گرفتن از زندانیان سیاسی در نهایت وحشیگری و بە شدیدترین شیوە بە شكنجەی روحی و جسمی آنها پرداختەاند. هم اكنون نیز هزاران انسان بیگناە در زندانهای جمهوری اسلامی با هدف درهم شكستن شخصیتشان بە شدیدترین شیوە توسط ایادی رژیم اسلامی مورد آزار و اذیت و شكنجە قرار میگیرند. شلاق زدن و تجاوز جنسی، یكی از شكنجەهای رایج در زندانهای رژیم آخوندی ایران است. صدها و هزاران تن از كسانی كە از زندانهای رژیم اسلامی رهایی یافتەاند، تأثیرات شكنجەهای زندان تا پایان عمرشان با آنها باقی ماندەو میماند.
سازمان بین المللی حقوق بشر، بارها در ارتباط با شكنجەی زندانیان سیاسی در زندانهای ایران، رژیم اسلامی را مورد انتقاد قرار دادە و این اقدامات رژیم دیكتاتور تهران را محكوم نمودە است. اما انتقاد و محكوم نمودن اعمال این رژیم و نظارتهای بین المللی حقوق بشر تاكنون هیچ تأثیری بر شیوەی رفتار ددمنشانە رژیم ایران نداشتە است و اعمال جنایتكارانە و ضدبشری این رژیم در مورد رعایت حقوق بشر همچنان رو بە فزونی است. وضعیت انسانهایی كە بە جرم دگراندیشی در سیاەچالهای حكومت جهل آخوندی بسر میبرند بسیار وخیم و نگران كنندە است. این رژیم تاكنون نیز نەتنها بە پیمان نامەهای جهانی پایبند نیست بلكە بیمی از رفتار غیرانسانی مسئولان و ایادی اش در زندانها ندارد و در نهایت وقاحت بە توجیە این رفتارهای ضدبشری و وحشیانە میپردازد. اگر در دهەی اول بر مسند قدرت نشستن رژیم جمهوری اسلامی ناظران بین المللی حقوق بشر میتوانستند بە ایران سفر كنند، سالیان مدیدی است كە بە علت رفتار مستبدانەی رژیم ایران نتوانستەاند و بە آنها اجازە دادە نشدە است كە بە ایران سفر كنند. این امر نیز وضعیت زندانیان را در ایران بیش از گذشتە بغرنج ساختە است. متأسفانە در ایران شكنجە همچنان با زندگی و روحیات انسانها آمیختە شدە است كە كمتر كسانی كە مورد شكنجە قرار گرفتەاند از سوی اطرافیانشان درك میگردند و زمینەی مساعد برای التیام ناراحتیهای جسمی و روحیشان فراهم میگردد.
چگونە زخمها التیام می یابند؟
برای فراهم ساختن وضعیتی مساعد برای افرادی كە شكنجە شدەاند، قبل از هر چیز باید آمران و عاملان شكنجەگر در میان مردم آشكار و رسوا گردند. دشمن آنان، افكار عمومی مردم است، افكار عمومی نیز اینگونە شكل میگیرد كە در رسانەها در مورد انواع شكنجە سخن بەمیان آید. مانند شكنجەهایی كە قربانیان را دچار دردهای فراوانی میسازند، اما نشانەهای شكنجە بر بدن فرد شكنجە شدە نمایان نیست، بەعنوان مثال شكنجەی روحی. همچنین دربارەی رفتار افراد شكنجەگر و ددمنشی آنها و نقض حقوقی كە آنها در ارتباط با زندانیان انجام دادەاند، در میان افكار عمومی سخن بەمیان آید.
نكتەی دیگری كە در ارتباط با شكنجەشدگان حائز اهمیت است شكنجەی روحی و توجە بە كسانیست كە از لحاظ روحی مورد شكنجە واقع شدەاند و اینكە جامعە چگونە با آنها برخورد مینماید:
متأسفانە در زندانهای ایران كسانی بودند و هستند كە از سوی زندانبانان و شكنجەگران مزدور رژیم مورد تجاوز قرار گرفتەاند. این افراد بەویژە اگر زن باشند، زمانیكە از زندان رهایی مییابند، بە دفعات برای آنكە بار دیگر از سوی جامعە مورد بی احترامی و تحقیر قرار نگیرند و بە دیدەی حقارت بە آنها نگریستە نشود، نمیتوانند از درد و محنتشان در زندان سخن بگویند و آنچە را كە در زندان بر آنها گذشتە است بازگو كنند. این سرپوش گذاشتنها و پنهان كردن وقایع بە دردهایی روانی مبدل میشوند. بەهمین دلیل باید زمینەای در جامعە فراهم گردد تا زخمهای این شكنجەشدگان بە آرامی التیام یابد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر