حقوق بشر ما و حقوق بشر دیگران

حکومت اسلامی ایران هر سال از سوی سازمان حقوق بشر ملل متحد بعنوان یکی از کشورهای ناقض حقوق بشر محکوم می شود. اما این رژیم هیچ وقت به خاطر نقض حقوق بشر تحریم نشده و این امر بعنوان یک موضوع جدی در میان ایران و دنیای غرب مطرح نبودەاست.

چندی پیش یک فرد سیاه پوست آمریکایی در جریان درگیری با یک پلیس کشته شد. بعد از این حادثه، بیشتر مردم شهرهای آمریکا بر علیه برخورد خشن پلیس،اعتراض کرده و این رفتار پلیس را محکوم کردند. آغاز اعتراضات مردم آمریکا زمانی بود که دادگاه دستور تبرئه و حکم آزادی پلیس را صادر کرد. البته دادگاه فکر می‌کرد که کشته شدن این جوان سیاه پوست بخاطر کینه و دشمنی و افکار نژاد پرستانه نبوده و تنها برای کنترل امنیت و یک حادثه اتفاقی بوده کە باعث کشته شدن این جوان سیاه پوست شده است. در اینجا نمی خواهم وارد جزئیات این حادثه که باعث اختلال در شهرهای آمریکا شد وهمچنین تفاسیر گوناگونی را در این زمینه رقم زد، شوم. چیزی که در اینجا جای تعجب است تلویزیون و رسانه های دولتی ایران بود که این جریان را طوری بزرگنمایی و بیان میکردند که گویی در کشورشان هرگز از این قبیل خطاها از سوی مسئولین و ماموران امنیتی دولت رخ نداده است. برای ما که معتقد به حقوق انسانی هستیم جالب توجه و همیشه جای خوشحالی است که می بینیم حقوق انسانی در میان جوامع گوناگون چقدر قابل توجه است و کشته شدن یک انسان چگونە می تواند تأثیر بسزایی در امنیت یک کشور بر جای بگذارد. در بسیاری از کشورها مردم این حق را دارند که بدون ترس علیه برخورد خشن و قهرآمیز پلیس و مسئولان امینتی کشورشان که به هر شیوەای باعث اذیت و آزار و یا کشتە شدن مردم شوند، به خیابان آمده و راهپیمای انجام داده و در مقابل نیرویی که مدافع جان و مال مردم کشورشان است می ایستند و برای دفاع از حقوق انسانی خود هیچ توجیهی را نمی‌‌پذیرند. اکثرا مردم معتقد به حقوق انسانی مسئولین کشور خود را مجبور به عذر خواهی از مردم نمودەاند وهمچنین مسئول یا مسئولین بلند پایه را مجبور به استعفا از پست خود کردەاند. در عین حال که به کردها و مردم ایران فکر می کنم آزرده خاطر می‌شوم که مشاهدە می‌کنیم در قرن بیست و یکم و در سایەی اعلامیەی جهانی حقوق بشر، نزد نیروهایی که باصطلاح حافظ امنیت و آرامش جامعه هستند! کشتن انسانها بە امری سادە و روزانە بدل شدەاست! و مردم نه تنها نسبت بە این عمل عکس‌العملی از خود نشان نمی دهند، بلکه حتی برای آنها سؤال برانگیزهم نیست تا به خیابان آمده و دست به اعتراض بزنند و بگویند چرا و به چه دلیل اینگونە با آنها رفتار می‌شود؟ و چە بسا بارها خلاف این امر را شاهد بودەایم. شمار کثیری از مردم شهرهای ایران با هجوم  به خیابانها نه به خاطر ابراز نارضایتی نسبت بە کشته شدن انسانها، بلکه متأسفانه برای بە تماشا نشستن اعدام انسانها در ملأ عام و توسط مأمورین حکومت در محل گردمی‌آیند. (بە تصاویر اعدامهای خیابانی توجە کنید)!   در سرزمین ما چرا کسی صدای آنهایی را که خواهان زندگی آزادانه هستید نمی‌شنود؟ آزادی‌ای کە توسط حکومت از ما سلب شده است. مایەی تأسف بسیار است که در آستانەی روز جهانی حقوق‌بشر بیش از 25 زندانی سیاسی کرد بخاطر عدم رعایت حقوق ابتدایی آنها در داخل زندانها دست به اعتصاب غذا زدند، اما کسی صدای حق طلبانه آنها را نمی شنود تا با این زندانیها ابراز همبستگی نماید! درحالی که رئیس جمهور دولت باصطلاح تدبیر و امید با گستاخی کامل در مقابل خبرگزاریهای خارجی اظهار می‌دارد که در ایران زندانی سیاسی وجود ندارد! ماهیت حاکمیت مشخص است! اما این مردم هستند کە باید بر وجود زندانی سیاسی در کشور صحە گذاردە و با شجاعت و شهامت دست بە اعتراض می‌زدند تا نادرستی گفتەهای روحانی مبنی بر عدم وجود زندانی سیاسی در داخل کشور بە اثبات برسد! چرا کسی موضوع دردناک کشتار کولبران را نمی‌بیند که برای تأمین مخارج روزانه زندگی روزمره خانواده خود راه مرگ را در پیش می گیرند و در مناطق مرزی، بدون سر و صدا با اسلحه به اصطلاح مدافعان مرزی جان خود را از دست می‌دهند؟ پس اگر این موضوع دردناک بە مفهوم نقض حقوق بشر نیست، چه چیز دیگری می تواند از این دردناکتر باشد؟ چرا کسی به صدای زنانی که به علت باصطلاح رعایت نکردن حجاب قربانی اسید پاشی شدەاند، گوش نمی دهد؟ دهشتناک‌تر از همه اینکه مسئولان رده بالای حکومت ایران گستاخانه اظهار می‌دارند در تمامی جوامع از این قبیل حوادث رخ داده است! اما عوامل استکبار! بە بزرگنمایی این مسأله می‌پردازند! آیا اپوزسیون ایرانی خارج از کشور تاب تحمل نقض حقوق بشر در هیج کجا را ندارند و برای سخن گفتن دربارەی موضوع حقوق بشر در دیگر کشورها گوی سبقت را از همە ربودەاند!نمی توانند نقض حقوق مردم مملکت خود را به گوش تمامی نهادهای وابستە بە سازمان ملل متحد برسانند و فریاد برآورند که آیا اعلامیه جهانی حقوق بشر تنها نوشتەای است بر روی کاغذ؟! یا مردم این مملکت سزاوار حقوقی کە شایستەی هر انسانی است، نیستند! موضوع حقوق‌بشر حکومت اسلامی ایران هر سال از سوی سازمان حقوق بشر ملل متحد بعنوان یکی از کشورهای ناقض حقوق بشر محکوم می شود. اما این رژیم هیچ وقت به خاطر نقض حقوق بشر تحریم نشده و این امر بعنوان یک موضوع جدی در میان ایران و دنیای غرب مطرح نبودەاست. گفتگوهای میان ایران و دنیای غرب تنها در مورد برنامەهای هستەای ایران بوده و مسأله حقوق بشر تحت‌الشعاع موضوعات دیگر قرار گرفتەاست. به همین خاطر این رژیم برای بقای هر چە بیشتر خویش بی محابا  به جنایات واعمال ضد بشری وضدآزادی علیە مردم و ملیتهای مختلف این سرزمین علی‌الخصوص ملت کرد ادامه می دهد. 10دسامبر روزی است که در تقویم سازمان ملل متحد بعنوان روز جهانی حقوق بشر نامگذاری شدەاست. 66 سال پیش در چنین روزی اعلامیه جهانی حقوق بشر به تصویب کشورهای عضو سازمان ملل متحد رسید تا بە یک سند جهانی برای محترم شمردن حقوق انسانها بدل گردد، اما متاسفانه منافع اقتصادی قدرتهای غرب هموارە مانع آن گشتەاست کە این موضوع مورد تائید جهانیان رسیده مانند اهرم فشاری علیە رژیم ایران مورد استفاده قرار‌گیرد. امسال همانند سالهای قبل در حالی از این روز یاد شد کە مسئولان و دولتمردان ایران متهم به نقض حقوق بشر هستند، اما گفتگوهای هستەای با دنیای غرب موضوع حقوق بشر در ایران را به دست فراموشی سپردەاست. مترجم: سامرند