بگفتەی کارشناسان اجتماعی اعتیاد یک بیماریست و گرفتار شدن بە هر بیماری دلیل و درمان خاص خود را دارد. یکی از دلایل مبتلا شدن بە مواد مخدر بیکاری است و بیکاری عامل بسیاری از مشکلات اجتماعی می باشد ،فرد بیکار از سوی اطرافیان تحت فشار بودە واین امرمنجر بە بهم ریختن آرامش درونی وی می شود. لذا برای خلاص شدن از زیر این فشارها بە مواد مخدر پناە می برد ودر نتیجە در دام بلای خانمانسوز اعتیاد گرفتار می شود.
"در هریک ساعت 30 نفر معتاد و فروشندەی مواد درایران دستگیر می شوند" این سرتیتر خبری است کە در روز 12 فروردین از قول مسئول ستاد مبارزە با مواد مخدر در رسانەهای جمعی ایران منتشر گردید ،همچنین در ادامەی این خبر آمدە است کە دریکسال گذشتە نزدیک بە 500تن مواد مخدر در ایران از سوی ستاد مبارزە با مواد مخدر کشف و ضبط شدەاست.
اگرچە آمارهای منتشر شدە در مورد بازداشتهای مرتبط با مواد مخدر ومیزان کشف مواد مخدر درایران نشان می‌دهند کە مواد مخدر در این کشور بە مسألەای خطرناک و فاجعەبار تبدیل شدەاست، اما مسئولین جمهوری اسلامی هیچگاە آمارها را آنگونە کە هست منتشر نمی‌کنند.
متناقض بودن آمارها:
چندین سال است کە مسئولین جمهوری اسلامی تعداد معتادان در ایران را یک میلیون و 200هزار نفر و شمار افرادی کە بقول آنها بە شیوەی تفننی بە مصرف مواد می‌پردازند 800هزار نفر اعلام شدە بود، اما آخرین آمار کە از سوی ستاد مبارزە با مواد مخدر منتشر شدە است، تعداد معتادان را بیشتراز 2میلیون نفر اعلام نمودە ودر اینبارە روزنامەی آرمان" در آخرین شمارە خود در سال 1391 از زبان حمید صفائیان، مسئول سابق درمان معتادین در ستاد مبارزە با مواد مخدر نوشت: آمار واقعی معتادین در ایران بە مرز 3میلیون و 600هزار نفر رسیدەاست.
آمارهای منتشر شدە از سوی مسئولین باهم همخوانی ندارند و معلوم نیست چند در صد از معتادین و یا کسانی کە دراین ارتباط دستگیر می شوند زنان می باشند، روزنامەی قانون در سال 1391 فاش کرد کە طبق آمارهای ستاد مبارزە با مواد مخدر 270هزار زن در ایران مصرف کنندە یا فروشندەی مواد مخدر هستند و مدتی قبل هم مسئول سازمان زندانها اعلام نمود کە نصف زنان زندانی در ایران در ارتباط با مواد مخدر دستگیر شدەاند و دبیر کل ستاد مبارزە با مواد مخدر نیزگفتە است: از هر 100 نفر معتاد در ایران 20 نفر زن می باشد. در همان حال یکی دیگر از مسئولان آمار زنان معتاد را 35درصد اعلام نمودەاست.
روزنامەی قانون نوشتەاست: پیگیریها ی انجام شدە بر اساس اسناد و گزارش های ستاد مبارزە با مواد مخدر نشان می‌دهد کە از 1میلیون و 325 هزار معتاد رسمی و خود معرف بە این ستاد، نزدیک بە 270 هزار نفر زن می باشند و این در حالی است کە آمارهای غیر رسمی این رقم را بیشتر از آنچە کە اعلام شدە می‌دانند.
دیدگاەها نسبت بە زنان معتاد
اکثر تحقیقات و بررسی ها در مورد اعتیاد زنان در ایران در یک نقطە باهم مشترک هستند وآن اینستکە همسر بیشتر زنانی کە بە اعتیاد دچار شدەاند معتاد بودەاند کە مستقیم یا غیرمستقیم همسران خود را نیز معتاد کردەاند.
تحقیقات دراین زمینە حاکی از آنست کە اعتیاد زنان در جامعە اکثرا مخفی می ماند و تا بحال آمارهای صحیح و درستی در این بارە منتشر نگردیدەاست واین امر هم بە دیدگاە ونگرش جامعە دراین خصوص برمی‌گردد کە هموارە زنان معتاد را بادیدی تحقیرآمیز نگریستەاند، یعنی ازدید جامعە، زن معتاد هیچ تفاوتی با فاحشە ندارد و خانوادەها هم از بیم بی آبرویی ورسوایی، غیر از آنکە با آنان برخوردی زنندە می‌کنند، هموارە می کوشند کە این مسألە همچنان مخفی بماند واین خود، مشکل زنان معتاد را دو چندان میکند، یعنی زنان معتاد از مراکز درمانی‌ای کە برای ترک اعتیاد احداث شدەاند، بی نصیب می‌مانند و آندستە از زنانی کە بە مراکز درمانی می روند و بعد از ترک اعتیاد و درمان بە امید ازسرگفتن زندگی دوبارە ترخیص می شوند، متاسفانە خانوادە و جامعە از آنها حمایت و پشتیبانی نمی‌کند و بنابراین بدلیل بی کسی و بی سرپناهی مجددا بە دام اعتیاد گرفتار می‌آیند.
مجلەی پزشکی روانشناسی در ایران در چارچوب تحقیقاتی کە تابستان سال 1390 انجام دادە، بخشی از مشکلات زنان معتاد را مورد بحث و بررسی قرار دادەاست. این تحقیق ازسوی 4 دکتر روانشناس بر روی 62 زن معتاد در دو مرکز درمانی صورت گرفتەاست. مصاحبەی آنها با زنانی انجام گرفتە کە بین 16 تا 57 سال سن داشتەاند و سن اکثر آنها بین 25 تا 39 بودە و اغلب آنان ( از لحاظ اقتصادی و اجتماعی) از طبقات پایین جامعە بودەاند.
علاوە براین تحقیق مزبورحاوی مطالب مفیدی است کە بخش کوچکی از مشکلات جامعەی زنان را بیان میکند.
زنانی معتادی کە مورد مطالعە قرار گرفتەاند دارای تحصیلات ابتدایی و بعضی از آنها هم تحصیلات بالاتری دارند. 90درصد آنها بیکار و 20 درصد نیز بی خانمان و60درصد از آنها هم در گذشتە تن بە فاحشەگری دادەاند. بیش از 90 درصد آنها بمنظور پیدا کردن مواد بە سمت کارهای خلاف رفتە وبیش از نیمی از آنها از طریق خرید وفروش مواد مخدر،سرقت امرار معاش کردەاند.
نزدیک بە نیمی از آنها همراه با همسرانشان شاغل بودە و نیم دیگر هم متأهل واز آزار اذیت شوهرانشان شاکی بودەاند. اکثر آنها زنان مجرد وبی سرپناە بودەاند. درکل بیشترزنان معتاد با خشونت های جسمی و جنسی وروانی مواجە بودەاند.
تمام زنان معتادی کە از حمایت مالی بی‌بهرە بودەاند برای بدست آوردن مواد بە فاحشەگری، استقراض، سرقت و اغفال دختران کم سن و سال دست زدەاند و همگی ترد شدن از خانوادە و جامعە و فقر را از جملەی اصلی‌ترین مشکلات خود توصیف کردەاند.
با توجە بە این مسئلە می توان گفت: اهمیت ندادن بە مسئلەی اعتیاد زنان و پردەپوشی آن ازسوی خانوادەها در آیندەای نە چندان دور نتایج بسیار مخربی بر جای خواهد گذاشت و برکسی پوشیدە نیست کە همانگونە کە خانوادەها در حفظ سلامت روانی افراد تاثیر گذار می‌باشند، در انحراف آنها نیز تاثیردارند.
بر اساس تحقیقات کارشناسان اموراجتماعی، عوارض منفی اعتیاد زنان در جامعە بیشتر از اعتیاد مردان است! برای مثال فاصلە زمانی اولین مصرف مواد تا تزریق مواد در زنان 2 سال، اما در مردان 8 سال است! بدین ترتیب زنان 6سال زودتر از مردان معتاد می شوند ومعلوم است کە ترک ودرمانشان بە مراتب دشوارتراست. بە همین خاطر امروزە دردنیا بە پیشگیری از اعتیاد زنان و درمان معتادین زن اهمیت زیادی دادە می شود. اما در ایران کە آمار بالایی در این زمینە دارد، نە تنها بە اعتیاد زنان توجهی نمی شود بلکە همانند دیگر مسائل مربوط بە آنان نادیدە گرفتە شدەاست.
درشماره‌ی608 روزنامه «کوردستان» منتشر شده است
